Μικρασία Φωτοδότρα!
Την Τρίτη 7/6 πραγματοποιήθηκε στο σχολείο μας μια μεγάλη εκδήλωση με θέμα «Μικρασία Φωτοδότρα». Ήταν μια θεματική γιορτή λήξης του σχολικού έτους 2021-22 αφιέρωμα στα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Το σχολείο μας, μετά από δύο χρόνια πανδημίας, άνοιξε τις πόρτες του σε γονείς, φίλους. Τη γιορτή μας είχαμε την τιμή να την παρακολουθήσει ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβας, ο οποίος εντυπωσιασμένος απηύθυνε στους μαθητές και στους γονείς θερμό χαιρετισμό και μας ευλόγησε για την προσπάθειά μας. Με την παρουσία τους μάς τίμησαν επίσης και ο Αντιπεριφερειάρχης κ. Κ. Γιουτίκας, καθώς και ο Δήμαρχος Πυλαίας- Πανοράματος- Χορτιάτη κ. Ι. Καϊτετζίδης, καθώς και άλλες επίσημες και εξέχουσες προσωπικότητες. Ήταν μια βραδιά- πανηγύρι!

Ξετυλίγοντας το νήμα της Ιστορίας περάσαμε από όλους τους σταθμούς της Ιστορίας της Μικράς Ασίας:
Πρώτος σταθμός: Αρχαιότητα: Εδώ γνωρίσαμε τις πιο σημαντικές προσωπικότητες της Αρχαιότητας που ανέδειξε η περιοχή. Αναπαραστήσαμε ρυθμικά τα 4 στοιχεία της φύσης (νερό- άνεμο- φωτιά- γη). Επίσης θυμηθήκαμε την Αργοναυτική εκστρατεία και φτιάξαμε με τα σώματά μας την «Αργώ».
Δεύτερος σταθμός: Καινή Διαθήκη: Εδώ γνωρίσαμε από κοντά τον Απόστολο Παύλο και ψάλαμε «Τα κατά πόλιν δεσμά», ένα ιδιόμελο τροπάριο αφιερωμένο στα παθήματά του. Επίσης είδαμε από κοντά τις 7 Εκκλησίες της Αποκάλυψης, στις οποίες ο Ευαγγελιστής Ιωάννης έγραψε επιστολή.
Τρίτος σταθμός: Η Ελλάδα στις αρχές του 20ού αιώνα: Επισκεφθήκαμε ένα σπίτι της εποχής, ζήσαμε τη χαρούμενη ξεγνοιασιά της ζωής των ανθρώπων, χορέψαμε και κεραστήκαμε, πανηγυρίσαμε μαζί με τους Μικρασιάτες για τη Συνθήκη των Σεβρών και την απόβαση του Ελληνικού Στρατού στη Σμύρνη.
Τέταρτος σταθμός: Μικρασιατική Καταστροφή: Εδώ είδαμε τη Σμύρνη να καίγεται, θρηνήσαμε για τον θάνατο του Μητροπολίτη Χρυσόστομου, τραγουδήσαμε τα αγαπημένα τραγούδια της Σμύρνης: «Φως από γη μακρινή, που δεν έχει φωνή, είμαι εγώ κι είσαι εσύ!»…
Πέμπτος σταθμός: Συνθήκη Λωζάνης- ανταλλαγή πληθυσμών: Οι πρόσφυγες, άνθρωποι που από τη μια στιγμή στην άλλη έμειναν χωρίς σπίτι, περιουσίες, συγγενείς, πέρασαν από μπροστά μας κρατώντας τα παιδιά, τα κειμήλιά τους, τους μπόγους τους σε μια συγκλονιστική πορεία με την υπόκρουση του τραγουδιού «Το καράβι της Ελπίδας».
Κλείσαμε με την ακροστιχίδα «Μικρασία Φωτοδότρα» καθώς και με ένα εντυπωσιακό φινάλε, ένα τραγούδι στο οποίο συμμετείχε η χορωδία μας και η ορχήστρα μας που αποτελούνταν από μαθητές, γονείς και παιδιά: «Να ‘μουνα για λίγο εκεί»…
Όλοι μας νιώσαμε αυτή τη γιορτή σαν ένα χρέος στην αλησμόνητη αυτή πατρίδα, την πατρίδα της καρδιάς μας, και φεύγοντας συγκινημένοι σιγοψιθυρίζαμε μαζί με τα παιδιά της ακροστιχίδας τα τελευταία λόγια:
Ω, ΜΙΚΡΑΣΙΑ ΦΩΤΟΔΟΤΡΑ,
ω Μικρασία αγαπημένη,
πατρίδα πάντα ελληνική,
ποτέ λησμονημένη!…
Μπορείτε να δείτε φωτογραφίες στην παρακάτω γκαλερί.