Τι υπέροχη μέρα η σημερινή! Από μέρες ονειρευόμασταν μια επίσκεψη στη φάρμα και μια πορεία στο δάσος… Και να, η ευκαιρία δόθηκε σήμερα! Από το πρωί εφοδιαστήκαμε με τα απαραίτητα: Σχοινάκια, μπάλες, φωτογραφικές και κυρίως… χαρούμενη διάθεση και… ξεκινήσαμε!
Στην αρχή επισκεφθήκαμε τη φάρμα μας. Τα ζώα της φάρμας περίμεναν καλόκαρδα τους ζωηρούς φίλους τους και έβαλαν τα δυνατά τους να μας ευχαριστήσουν! Οι φασιανοί και τα παγόνια μάς καλωσόρισαν χαρούμενα ανοίγοντας τα πολύχρωμα φτερά τους. Τα κουνελάκια μάς έκλεισαν ναζιάρικα το κόκκινο ματάκι τους. Οι αγελάδες μάς κοίταξαν γεμάτες αγάπη και μάς έριξαν μια στοργική ματιά. Οι γαλοπούλες ασυγκράτητες άρχισαν να φωνάζουν από τη χαρά τους. Οι κότες έτρεχαν πάνω-κάτω και, για να πούμε την αλήθεια, λίγο τρόμαξαν από τους φασαριόζους επισκέπτες! Αυτός όμως που έμεινε στην καρδιά μας ήταν ο φίλος μας ο Γκάρι, το μικρό μας γαϊδουράκι! Υπομονετικός και καλοσυνάτος δέχτηκε τα χάδια και την αγάπη όλων μας. Στο τέλος μάς αποχαιρέτησε με το χαρακτηριστικό του τραγούδι…
Συνέχεια είχε η πορεία μας στο δάσος, που ήταν ντυμένο με τα υπέροχα φθινοπωρινά του χρώματα. Φύλλα σε διάφορες αποχρώσεις, μανιτάρια, σκιουράκια, βρύα και λειχήνες, βατόμουρα… όλα τόσο υπέροχα και μοναδικά από το Χέρι του Δημιουργού, τράβηξαν το ενδιαφέρον μας. Το δάσος είναι ένας καλός φίλος, που πάντα μάς περιμένει για να μας ξεκουράσει και να μας υπενθυμίσει πόσο όμορφη έπλασε ο Θεός την πλάση.
Σε λίγο άναψε το παιχνίδι του δάσους και όλη η περιοχή αντιλαλούσε από τις ενθουσιώδεις ζητωκραυγές μας. Όσοι «καίγονταν», έβρισκαν την ευκαιρία να τραβήξουν καμιά φωτογραφία με μανιτάρια ή φθινοπωρινά φύλλα!
Τέλος, ένα ζεστό καταφύγιο άνοιξε την αγκαλιά του και μας υποδέχτηκε: Το μικρό εξωκλήσι του αγίου Νικάνορα. Σιωπηλά αναπέμψαμε μια θερμή προσευχή για όλους τους αρρώστους μας στον άγιο που πρεσβεύει στον Θεό για την πανδημία και ψάλαμε ύμνους από την Παράκληση στην Παναγία μας.
Δυστυχώς όμως, όλα τα ωραία τελειώνουν πολύ γρήγορα! Ήρθε η ώρα της επιστροφής και πάλι μέσα από το δάσος. Όλων οι καρδιές ήταν γεμάτες γαλήνη και ηρεμία, αλλά και ευγνωμοσύνη γι’ αυτές τις μικρές καθημερινές χαρές που ζούμε μαζί στο σχολείο της Ελπίδας μας!
