«Το δέντρο που έδινε», το πασίγνωστο και πολύ αγαπητό βιβλίο του Σελ Σιλβερστάιν, είναι ένα εμβληματικό έργο γεμάτο συμβολισμούς, τρυφερότητα και αγάπη. Εμείς, τα παιδιά της ΣΤ’ τάξης το μελετήσαμε στα πλαίσια της φιλαναγνωσίας, συζητήσαμε για τις αλήθειες που κρύβονται σ’ αυτό, ζωγραφίσαμε την αυθεντική εικονογράφηση του ίδιου του συγγραφέα και διαβάσαμε το παραμύθι.
Για μας, τα δέντρα που δίνουν συνεχώς χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα είναι οι γονείς μας. Σκεφτήκαμε, λοιπόν, μια και σήμερα γιορτάζουμε τη γιορτή της Υπαπαντής, που είναι η χριστιανική γιορτή της μητέρας, να αφιερώσουμε αυτό το υπέροχο παραμύθι στις αγαπημένες μας μανούλες.
Θέλουμε να τους πούμε ότι τις αγαπούμε πολύ και τις ευγνωμονούμε για ό,τι φανερά ή μυστικά προσφέρουν στη ζωή μας. Μια συγγνώμη οφείλουμε για τις ώρες που τις πικραίνουμε και μια υπόσχεση ότι θα προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι!
Παρακάτω μπορείτε να παρακολουθήσετε το βίντεο που ετοιμάσαμε με το παραμύθι «Το δέντρο που έδινε».